Hayır, kesin bir kural yok ve Alman çalışmaları da %100 emin değil. Muhtemelen her konuşmacı için farklı olacaktır, ancak genel eğilim açıktır. Bu cevap konuşulan Almanca için geçerlidir, resmi yazılı Almancanın farklı kuralları vardır.
Zamirlerin farkı
Örneklerinizdeki sorun, işaret zamirleri ve şahıs zamirlerinin tamamen aynı şeyi ifade etmesidir. Aradaki fark ancak atıfta bulunulabilecek iki şey olduğunda ve "the" ve "he" genellikle farklı şeyleri temsil ettiğinde netleşir. Örnek:
Kız kardeşim dün Anneliese ile tanıştı. Çok sevindi.
Kız kardeşim dün Anneliese ile tanıştı. Çok mutluydu .
İlk cümle kız kardeş anlamına geliyor, ikincisi ise kesinlikle Anneliese anlamına geliyor. Bir şeyin "onlar" veya "onlar" olarak anılmasına ilişkin kurallar şuna benzer:
- Şahıs zamirleri ardışık cümlelerde daima aynı şeyi ifade eder.
Anneliese ile tanıştı. Çok sevindi.
- Genel olarak şahıs zamiri, bir şeyin olduğu konuyu/konuyu/kişiyi ifade eder. Ve işaret zamiri o şeyi temsil etmez.
Konunun mu, konunun mu, yoksa bakış açısına göre bir şeyin gerçekleştiği kişi mi olduğu tamamen açık değildir (araştırmada bile) ve neredeyse her zaman aynı olduğu için genellikle o kadar da önemli değildir. Ancak bu şu örneği açıklıyor: "Benim kız kardeşim" muhtemelen "benimki" nedeniyle Anneliese'den daha iyi biliniyor veya daha az şaşırtıcı, bu yüzden konu o oluyor ve belki de bunun kız kardeşin bakış açısından anlatıldığını da varsayabiliriz. Yani buradaki "o" muhtemelen kız kardeş anlamına geliyor ve "onlar" muhtemelen kast etmiyor.
Ne kullanmalı?
Peki ya her ikisi de aynı şeyi temsil ediyorsa? Kurallar bize eğilimleri anlatır. Kural 1, aynı şey hakkında uzun süre konuştuğumuzda şahıs zamirlerini kullanmayı sevmemizi sağlar. Hatta bir şey hakkında yeterince uzun konuştuğunuzda "onlar" yerine "onlar"a geçiş yaptığınızı düşünüyorum. Tersine, genellikle asla “onlar”dan “onlara” geçmiyoruz. Kural 2 nedeniyle, eğer konu buysa, bir şeyden "onlar" olarak bahsetme olasılığınız daha yüksektir. İçinde
Otto'yu gördün mü? Artık tam bir sakalı var.
Mesela Otto kesinlikle ilk cümlenin konusu/bakış açısı değil, “sen”. Bu, özellikle benzer cümleler nedeniyle “the”nin daha doğal ve daha net olduğu anlamına gelir.
Otto'yu gördü mü ? Çok korkmuş görünüyordu.
(Tam sakallı cümleyi değiştirdim çünkü aksi takdirde cümle pek bir anlam ifade etmiyor.)
Dil estetikçilerinin itirazları
Her ne kadar insanlar için "the" ve "he" ya da "the" ve "she" kelimelerini bu şekilde kullanmak çok mantıklı ve mantıklı olsa da, hala insanlar için "the" ve "der" kelimelerini kullanmaktan hoşlanmayanlar var görmek için. Onlara göre bu, günlük konuşma dili veya kötü bir biçimdir - insanları işaret etmezsiniz - ve aktif olarak insanlara işaret zamirleriyle atıfta bulunmaktan kaçınırlar.
yazılı Almanca
Son cümlenin tamamını temsil eden "das" dışında, yazılı Almancada işaret zamirleri neredeyse hiç kullanılmaz. Mesela şu anda 3 makale okudum ve bu “şu” dışında tek bir makale bile çıkmadı. Bunun yerine, neredeyse yalnızca şahıs zamirleri veya "bunlar" kullanılır, ancak çok daha az ölçüde. Bunun tek istisnası belki de "kimin" / "bunlar"dır çünkü bunu "bu" ile değiştiremezsiniz.
Thomas oğluna arabasını ödünç alıp alamayacağını sordu .
Ayrıca kişinin konuştuğu veya daha az resmi olduğu ilgi cümlecikleriyle
Yeni sistemler üç yıl önce kurulanlardan daha uzun sürüyor.
sıklıkla yazılır
Yeni sistemler üç yıl önce kurulanlardan daha uzun sürüyor.
